تصاویر | اشتباه مهلک ناسا داشت این فضانورد را غرق می کرد
تاریخ انتشار: ۲۳ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۱۷۲۶۹
از زمان شروع رقابتهایی برای رفتن به فضا، فضانوردان با حوادث متعدد کشنده و غیرکشنده روبرو شدهاند.
در تاریخ ۱۶ ژوئیه سال ۲۰۱۳، لوکا پارمیتانو (Luca Parmitano)، فضانورد آژانس فضایی اروپا و کریس کسیدی (Chris Cassidy)، فضانورد ناسا در جایی که ظاهراً قرار بود شش ساعت پیاده روی فضایی خارج از ایستگاه فضایی بیالمللی رخ دهد، حضور داشتند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پارمیتانو یک هفته قبل از این حادثه به اولین فضانورد ایتالیایی تبدیل شده بود که در فضا راه رفته بود. حدود یک ساعت پس از این ماموریت، پارمیتانو گزارش کرد که احساس میکند آب زیادی در پشت سرش وجود دارد.
بیشتر بخوانید: شکارچی آسمان در دام افتاد!او ابتدا فکر کرد که احتمالاً آب از کیسه نوشیدنیاش بیرون آمده است؛ بنابراین آن را قورت داد. اما آب به طور پیوسته به داخل کلاه او سرازیر شد. پارمیتانو متوجه شد که هوا سرد است و طبیعی به نظر نمیرسد و این مسئله را گزارش داد. سپس مسئولین به سرعت فعالیت خارج از وسیله را متوقف کردند و به او دستور دادند که به قفل هوایی بازگردد.
وقتی این فضانورد اقدام به بازگشت کرد، احساس کرد که آب روی اسفنجهای فنجانی داخل گوشیاش را پوشانده و مانع شنیدن او شده است. سپس آب چشمان او را کاملاً پوشاند و مانع دیدن او نیز شد.
به گفته پارمیتانو، ترسناکترین قسمت این حادثه زمانی بود که قسمت بالایی کلاه او پر از آب شد و او مطمئن نبود که نفس بعدیاش، آب را وارد ریههایش خواهد کرد یا هوا. در نهایت او با اعتماد به حافظهاش، کابل ایمنی خود را دنبال کرد و به قفل هوا رسید. سپس همکارش به او کمک کرد تا او خشک و ایمن شود.
براساس تخمینها، بین دو تا سه پیمانه آب در داخل کلاه ایمنی پارمیتانو جمع شده بود. پارمیتانو تجربه ترسناک خود را به بودن یک ماهی قرمز درون تنگ تشبیه کرد.
در طی تحقیقات بعدی که توسط هیئت تحقیق میشاپ صورت گرفت، ناسا از خدمه درخواست کرد که با بستن یک لباس خالی و روشن کردن آن، حادثه را بازسازی کنند.
در طی این بازسازی، آب دوباره به داخل کلاه سرازیر شد و ناسا موقتا تمام ماموریتهای غیرفوری فضایی EVA را متوقف کرد تا زمانی که به منشأ مشکل پی ببرند. نتیجه تحقیقات مشخص کرد که آب از طریق دریچه تهویه پشتی وارد کلاه ایمنی شده بود؛ زیرا فیلتر سیستم پشتیبانی حیات گرفته بود.
به گفته کریس هانسن (رئیس هیئت تحقیق) این نقص در تجهیزات احتمالاً تاکنون جدیترین مشکل EVA بوده است.
یک نشت مشابه نیز یک هفته قبل از این حادثه رخ داده بود. در آن حادثه نیز کسیدی و پارمیتانو فکر کردند که مقدار آب کمتری از یک کیسه نوشیدنی نشت کرده است. در حادثه قبلی ناسا، نشتی آب را به گردن کیسه نوشیدنی انداخت و آن را پیگیری نکرد. هانسن گفت:این حادثه به درستی مورد بررسی قرار نگرفت. بررسی این حادثه میتوانست از خطری که یک هفته بعد یک فضانورد در معرض آن قرار گرفت، جلوگیری کند.
پس از این حادثه ناسا منشأ نشتی را تعمیر کرد و فعالیتهای فضایی ادامه پیدا کردند. پیاده روی فضایی تاریخ ۱۳ جولای به یکی از کوتاهترین پیاده رویهای ایستگاه فضایی تبدیل شد. پارمیتانو گزارشی دست اول از تجربه خود برای آژانس فضایی اروپا نوشت.
۵۸۵۸
کد خبر 1673995منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: ناسا فناوری فضایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۱۷۲۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ناسا پس از نیمقرن نقشه آبی زمین را دوباره ترسیم کرد/ عکس
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در حال حاضر محققان ناسا با استفاده از یک رویکرد جدید، تخمینهای جدیدی از میزان جریان آب از رودخانههای زمین، سرعت جاری شدن آن به اقیانوس و میزان نوسان هر دو رقم در طول زمان به دست آوردهاند. چنین اطلاعاتی برای درک چرخه آب سیاره و مدیریت منابع آب شیرین آن بسیار مهم است.
برای دستیابی به تصویری جهانی از میزان آب موجود در رودخانههای زمین، دانشمندان آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) اندازهگیریهای جریان سنج را با مدلهای کامپیوتری حدود ۳ میلیون بخش رودخانه در سراسر جهان ترکیب کردند. این تحقیق توسط الیسا کالینز، که این تحلیل را به عنوان یک کارآموز JPL و دانشجوی دکترا در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی انجام داد، انجام شد و در Nature Geoscience منتشر شد.
دانشمندان تخمین زدند که حجم کل آب رودخانه های زمین از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۹ به طور متوسط ۲۲۴۶ کیلومتر مکعب (۵۳۹ مایل مکعب) بوده است. این معادل نیمی از آب دریاچه میشیگان و حدود ۰.۰۰۶ درصد کل آب شیرین است که خود ۲.۵ درصد از حجم جهانی است. رودخانهها علیرغم نسبت کمی که از آب سیاره دارند، از زمانهای اولیه تمدنها برای انسان حیاتی بودهاند.
نقشه بالای این صفحه حجم آب ذخیره شده بر اساس منطقه هیدرولوژیکی را نشان میدهد. محققان تخمین زدند که حوضه آمازون (تیره ترین آبی) حاوی حدود ۳۸ درصد از آب رودخانه جهان است که بیشترین میزان را در بین هر منطقه هیدرولوژیکی ارزیابی شده، دارا است. همین حوضه همچنین بیشترین آب را به اقیانوس تخلیه میکند. این ۱۸ درصد از تخلیه جهانی به اقیانوس است که از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۹ به طور متوسط ۳۷۴۱۱ کیلومتر مکعب در سال در سال بوده است.
برای بخشهایی از حوضه رودخانههای کلرادو، آمازون، و اورنج و همچنین حوضه موری-دارلینگ در جنوب شرقی استرالیا کمیت منفی جریانهای آبی تخمین زده شدهاست که بیشتر نشان دهنده مصرف شدید آب توسط انسان است. در واقع در این نقاط ما شاهد ردپای انسان هستیم.
227227
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901819